Nieuwjaarsbrief van een jachthond

Uikhoven,

zondag, 5 januari 2025

Nieuwjaarsbrief van een jachthond

Beste baas,

Wat een jaar was het weer,

vol avonturen tijdens de jachttrainingen!

Maar laten we eerlijk zijn:

op die momenten waarop jij - hoe zal ik het zeggen

- nét wat meer moeite had dan ik,

moest ik écht mijn beste pootje voorzetten.

Nu we hier gezellig samen zitten,

lijkt dit me hét moment

om ook mijn kant van het verhaal te vertellen.

Want vaak genoeg was IK degene die ons duo liet schitteren.

Tijd om de balans eens op te maken

en een paar zaken recht te zetten…

Laten we beginnen met “Het volgen”

Baas, weet je nog die keer tijdens de training

toen je zo vol zelfvertrouwen “VOLG!” riep?

Ik stond netjes naast je,

neus hoog, … klaar om te schitteren.

Maar toen… hoorde ik het zachte geritsel

van een plastic zakje.

En jij weet net zo goed als ik wat dat betekent:

koekjes...!

Dus ik sprintte naar die andere cursist,

je weet wel, die dame die altijd die verrukkelijke leverworst in haar zakken heeft

Jij bleef verbouwereerd achter, terwijl ik daar enthousiast zat te bedelen voor een traktatie.

Laten we het erop houden dat het een waardevolle les was: degene met koekjes wint altijd, baas. ....Altijd!

Het “Down” liggen of het zogenaamde “Plaats houden” …

... het werd die dag een modderig avontuur om niet snel te vergeten.

Jij riep vol overtuiging “Down!” – midden in een heerlijke plas modder.

Ik keek je nog even aan alsof ik wilde zeggen:

Serieus? ….. Meen je dit echt?

Maar nee, je hield voet bij stuk.

Ik liet me met volle overgave in die modder ploffen. Het resultaat? Een hond bedekt van kop tot staart, een perfect moddermasker.

Jij was minder enthousiast, vooral toen ik vol blijdschap tegen je opsprong. Maar kom op, baas, jij gaf het commando. Ik voerde het gewoon uitmuntend uit!

Het “Kort apport te land”

Of, zoals ik het liever noem… “De Stijlvolle Boog Om de Plas.”

Weet je nog die keer dat je de dummy op een piepklein stukje land gooide, vlak naast een modderplas? Jij dacht vast dat ik, zoals altijd, recht op mijn doel af zou stormen. Maar nee, baas, ik ben een hond met klasse. Dus maakte ik eerst een sierlijke boog om die plas heen – natte poten zijn echt niet mijn ding – en kwam met een elegante omweg triomfantelijk terug.

Jij noemde het “onnodig ingewikkeld,” maar ik vond het elegant opgelost. Een beetje stijl mag toch wel, baas?

Heeft de baas jullie al verteld over “Het Waterspook”?

Oftewel… kort apport uit het water

Ah, natuurlijk niet. Dat dacht ik al.

Laat mij het verhaal doen.

Het ging over dat ene magische moment

De dummy dreef vlak onder de oppervlakte,

en jij, baas, stond driftig te wijzen en riep:

“Daar is ‘ie! Daar!”

Vol enthousiasme dook ik het water in,

klaar voor actie.

Maar elke keer als ik dichtbij kwam,

bewoog dat rotding nét een stukje verder. Het leek wel een spelletje!

Uiteindelijk besloot ik dat pootjebaden

in dat koele water eigenlijk veel leuker was

dan achter die eigenwijze dummy aan gaan.

Dus ja, ik zwom gewoon vrolijk mijn rondjes,

genietend van mijn improvisatie.

Jij noemde het “ongehoorzaam,”

maar laten we eerlijk zijn, baas –

dit was gewoon een staaltje next-level multitasken.

En dan dat “Vrij sturen”

---  vrijheid ----, baas, vrijheid!

Weet je nog die keer dat je me terugfloot tijdens het vrij sturen? Jij wilde dat ik meteen kwam. Tja, baas, ik hoorde je echt wel. Maar terwijl jij stond te roepen, dacht ik alleen maar: Waarom nu al terugkomen? Ik was namelijk bezig met iets veel belangrijkers – het volgen van een onweerstaanbare geur die rechtstreeks naar een "half-vergane rat" leidde.

Daar stond je dan, met je handen in je zij, rood van frustratie, terwijl je steeds bozer “HIER!” riep. Toen ik uiteindelijk terugkwam, triomfantelijk met die modderige snuit en mijn fantastische vondst, keek je me aan alsof ik een zware misdaad had gepleegd. Maar baas, vrij sturen gaat toch over ontdekken, genieten en een beetje improviseren? Dat dacht ik tenminste.

Misschien moet je de volgende keer iets duidelijker uitleggen wat jij precies bedoelt met het woord “vrij” in “vrij sturen.” Tot die tijd blijf ik er gewoon vanuit gaan dat ik optimaal gebruik mag maken van mijn kansen!

“Markeren”

Die ene keer in het veld, baas… die vergeet ik nooit.

Jij gooide de dummy, ik markeerde perfect, alsof ik een meesterklas in precisie gaf. Maar toen gebeurde het onvermijdelijke: een haas schoot ineens uit het struikgewas. En laten we eerlijk zijn, baas, wat had je nou écht verwacht? Natuurlijk ging ik achter die haas aan!

Jij noemde het een “gemiste kans”;

ik noem het …. prioriteiten stellen.

Verloren apport te land

Baas, weet je nog die keer in het bos

toen je de dummy gooide

en hem zelf niet meer terug kon vinden?

Ik rende meteen in de richting

waar je hem had gegooid,

maar blijkbaar had die dummy

zich als een ninja verstopt tussen de bladeren.

Terwijl jij als een standbeeld bleef staan

en hoopvol riep: “Zoek apport!”,

besloot ik mijn eigen vondsten te maken.

Een oude dennenappel, een verdwaalde handschoen,

en een stok van minstens twee meter lang.

Tja, baas, als ik al het werk moet doen,

mag ik toch wel iets kiezen wat ik leuk vind?

Apport over diep water:

mijn grootste triomf (althans volgens mij)

Het apport over water, baas,

dat is waar ik echt schitter.

Vol enthousiasme sprintte ik naar de oever,

sprong met een epische “bommetjes-plons” in de vijver,

zwom als een natuurtalent,

en bracht de dummy feilloos terug.

Wat een prestatie, al zeg ik het zelf!

En jij? Jij stond aan de kant te klappen,

te lachen, en zelfs te juichen

alsof ik een medaille had gewonnen.

Maar toen…

toen kwam het moment dat je riep:

“Niet schudden, niet schudden!”

Tja, baas, ik ben een hond, geen handdoek.

Dus ik schudde met volle overgave.

Jij was een beetje nat, en ik?

Ik was dolgelukkig. Win-win, toch?

Maar baas, eerlijk is eerlijk:

jij hebt me in 2024 ook flink laten lachen.

Het was een jaar vol …

jouw onhandige avonturen en hilarische blunders.

En baas, weet je nog die keer tijdens de jacht

toen we bij die sloot stonden

en er geen ontkomen aan was:

we móesten naar de overkant?

Spoiler alert: jij haalde het niet.

Terwijl ik keurig droog op de oever bleef staan

en alles aanschouwde,

lag jij languit in de modder,

compleet met een gezicht vol gras en moddervlekken

op plekken waar je ze niet wilt.

Het allerbeste?

Dat je, nog druipend van het water, zei:

“Dit gaan we niemand vertellen.”

Geen zorgen, baas, jouw geheim is veilig bij mij …

en deze nieuwjaarsbrief!

Maar eerlijk is eerlijk:

ondanks al jouw gepruts,

ben je de beste baas die ik me kan wensen.

Jij zorgt voor de structuur,

ik voor de "flair".

En samen maken we er altijd iets moois van.

Maar je trouwste jachthond heeft ook wat wensen voor 2025…

Minder gezoek naar sleutels,

meer zakken met koekjes

Baas, ik wens je een jaar waarin je niet elke ochtend opnieuw een speurtocht houdt naar je sleutels. Misschien kun je die tijd gebruiken om wat vaker een koekje voor mij te vinden.

En, ik zeg het maar, leverworst zou echt ook geen kwaad kunnen!

Betere jachtstrategieën

Jaar na jaar vertel ik je precies waar de fazanten zijn,

maar elke keer rijd jij de verkeerde kant op.

Mijn wens voor 2025?

Misschien een kaart en een innerlijk kompas voor jou,

zodat we niet telkens verdwaald raken in het veld.

En als je écht moeite hebt met het vinden,

kan ik je misschien een pootje helpen.

Voor 2025 heb ik nog één simpele wens:

minder gefluit, baas!

Echt, dat eeuwige gepiep

terwijl ik midden in een belangrijke geuronderzoek zit…

Niet nodig! Dit is geen snelheidswedstrijd,

dit is een avontuur,

en mijn neus is de ster van de show.

Dus leg dat fluitje eens weg en laat mij lekker m’n ding doen.

Geloof me, het komt goed –

jij mag gewoon ontspannen achter me aan slenteren!

En vooral… een jaar zonder verloren apport!

Baas, jij hebt er echt een talent voor

om dingen kwijt te raken.

Als het een sport was,

stond je met stip op nummer één.

Ik wens je een jaar waarin

geen enkele dummy meer mysterieus verdwijnt

in een bramenveld, onder een boom,

of – mijn persoonlijke favoriet –

voorbij die sloot waar jij altijd struikelt.

Maar goed, mocht het toch weer misgaan

(en laten we eerlijk zijn, die kans is groot),

geen zorgen! Ik sta klaar, trouw aan je zijde,

met mijn scherpe neus en

een vleugje geduld om het op te lossen.

Want eerlijk, zonder mij zou je echt verloren zijn.

Ik kijk nu al uit naar 2025,

een jaar vol nieuwe avonturen,

spannende trainingen,

en – als het even kan –

véél minder “Nee!” en heel wat meer “Goed zo!”

Deal, baas?

Gelukkig nieuwjaar!

Moge 2025 barsten van de geweldige jachtverhalen,

onverwachte ontdekkingen,

en een eindeloze voorraad koekjes.

(O ja, en vergeet dat stukje leverworst niet…)

Een dikke poot van je trouwe (en vanzelfsprekend altijd perfecte) maatje,

____________ (de naam mogen jullie zelf invullen) 🐾